Het zit even niet mee.....

Alweer in de maand juli, de tijd vliegt voorbij. Op dinsdag wilden wij op tijd vertrekken, maar helaas vaarde er een volgeladen spits voorbij. Eerst maar aan de koffie dus. Achteraf bleek dit geen goed plan. Bij onze eerste sluis op deze dag zien we een jachtje erin dobberen, een voor ons zeer herkenbaar beeld, want de sluisdeuren gingen niet meer open. Echter zij er niet uit, wij er niet in en het blijkt dat wij hierdoor in een file van spitsen terecht komen. Zodra de sluis werkt hebben zij namelijk voorrang. Eén per sluis met een tijdsduur van ongeveer twintig minuten! Zo moeten wij noodgedwongen anderhalf uur dobberen voor de sluis eer wij aan de beurt zijn. Inmiddels was het al ruim twaalf uur, we hebben exact 7 kilometer in ruim twee uur gevaren.
De woensdag blijkt ook een pechdag. Onze beoogde aanlegplaats ligt mudvol, we moesten door. Om 5 uur varen we via een aftakking van het vaarwater naar een op de kaart aangelegen ligplaats die 38 meter lang moet zijn maar in werkelijkheid is deze 12 meter en er ligt al een bootje. Er zit niets anders op dan terug te gaan, dit gaat ook niet zonder problemen want de aangegeven diepgang klopt ook niet volgens de kaart en we komen vast te liggen! Het is even ploeteren met onze boot over de bodem van de rivier maar gelukkig komt de boot los en op naar weer een sluisje. Het was ondertussen half zes en we waren het meer dan zat. Maar ook nu zat het niet mee, wat een dag, in de sluis hebben we weer gezeur met die sluisdeuren, ze gaan niet dicht! Weer bellen en in onze beste Frans ( dit zinnetje bij de sluis kunnen we nu bijna dromen ) en hulp afwachten. Na de sluis gelukkig snel een plekje gevonden en tijd om bij te komen.
We zijn in Berry au bac en vanaf dit punt komen we weer op de route die we de heenweg ook hebben gevaren. Hier hebben we bewust voor gekozen om zo het drukke vaarverkeer bij Antwerpen te vermijden.